Testujesz dostępne AI do tego, by pomogły Ci w pracy? Promptujesz Midjourney scenariuszem gry, by zrobiła artworki? A może korzystasz z licencji Creative Commons? Czy niesie to za sobą ryzyka? Jak je zminimalizować? Czy zagraża to Twojemu utworowi – grze, kodowi? Prawnik nigdy nie odpowie na wszystkie pytania, ale może pomoże podjąć świadomą decyzję.

Programowanie jest dla większości zwykłych śmiertelników czarną magią. Ludzie piszą jakieś zaklęcia i nagle coś się dzieje w komputerze. W przypadku gier dochodzi konieczność ciągłej komunikacji i umiejętności gaszenia pożarów co mocno różni się od programowania biznesowego. …i sprawia, że jest ciekawsze. Postaram się przybliżyć czym tak naprawdę zajmują się programiści rozgrywki i czego potrzeba aby dołączyć do „Gildii Magów”.

„Pójść prosto kilka kroków, wrzucić skręt w prawo, w lewo, dodać idle’a, parę blendów iii… styknie! No dobra. To kto się za to weźmie w wolnej chwili?”. Czy znasz ten scenariusz? Jeśli jeszcze go nie znasz, to istnieje spore ryzyko, że prędzej czy później trafisz w centrum takich wydarzeń, kiedy przyjdzie konieczność wprawienia w ruch głównej postaci w grze. Tworzenie lokomocji jest pozornie lekkie, zwłaszcza kiedy weźmiesz na tapet ulubiony przez Ciebie pod tym kątem tytuł. W praktyce to wieloiteracyjne zadanie, które niejednokrotnie wkurza po drodze innych; szczególnie patrząc na, zdawałoby się, „wiecznie krzywe” przejścia (blendy) między kolejnymi pozami, mimo sporej ilości wrzucanych fixów. Jednocześnie to jedna z moich ulubionych przygód, dająca pole do ciekawych eksperymentów i okraszona dziesiątkami zabawnych bugów. W ramach prezentacji podpowiem, w jaki sposób podejść do projektowania oraz implementowania lokomocji, by na jak najwcześniejszym etapie przewidzieć błędo-blendy oraz zjednać sobie przyjaciół wśród animatorek i animatorów (polecam!).